پیش بینی رشد پس از آسیب بر اساس معنویت و حمایت های اجتماعی در افراد مبتلا به سرطان سینه

چکیده مقدمه: سرطان سینه شایع ترین سرطان در زنان ایرانی است. تشخیص سرطان سینه، عامل استرس زای مهمی می باشد، به طوری که این بیماران سطوح بالینی آشفتگی شامل اختلال استرس پس از آسیب، افسردگی و اضطراب را گزارش می کنند. رشد پس از آسیب، تجربه تغییر فردی مثبت در رویارویی با بحران یا رویداد آسیب زا است. مطالعات تجربی روابطی را میان بعضی از متغیرها از جمله معنویت، دینداری و حمایت اجتماعی با سلامت روانی در گروه های متفاوت و جمعیت های مختلف نشان می دهد. هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی رشد پس از آسیب بر اساس معنویت و حمایت های اجتماعی در افراد مبتلا به سرطان سینه می باشد. روش بررسی: روش تحقیق همبستگی از نوع پیش بینی است. نمونه شامل 106 بیمار مبتلا به سرطان سینه است که به شیوه سرشماری از سه بیمارستان شهر تهران در بازه زمانی آذر تا اسفند سال 1390 انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های رشد پس از آسیب (ptgi)، سنجش معنویت (sq) و حمایت اجتماعی (mos) بوده است. برای تحلیل داده ها از روش آماری همبستگی و رگرسیون گام به گام استفاده گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که رابطه رشد پس از آسیب با معنویت 67/0 و با حمایت اجتماعی 66/0 است. علاوه بر این یافته-ها رگرسیون گام به گام نشان داد متغیر معنویت به تنهایی 45/0 و در گام دوم معنویت و حمایت اجتماعی روی هم 53/0 رشد پس از آسیب را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان استنباط کرد که معنویت و حمایت اجتماعی بر رشد پس از آسیب بیماران دارای سرطان سینه تاثیر دارند و با آموزش و مداخلاتی که شامل افزایش سطح معنویت و حمایت اجتماعی گردند، می توان میزان رشد پس از آسیب بیماران را ارتقا بخشید.